Ο βήχας αποτελεί ένα από τους σημαντικότερους αμυντικούς μηχανισμούς του αναπνευστικού συστήματος, που συμβάλλει στην κάθαρση των αεραγωγών από παθογόνους μικροοργανισμούς, ερεθιστικούς παράγοντες και εκκρίσεις.

Σε ιογενείς λοιμώξεις του αναπνευστικού τα συστηματικά συμπτώματα ( πυρετός, αδιαθεσία, μειωμένη όρεξη) διαρκούν περίπου 3 ημέρες ενώ ο βήχας μπορεί να παραμείνει σε ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών ως και 3 εβδομάδες. Συνεπώς παρά το γεγονός ότι ο βήχας δημιουργεί ένα δυσάρεστο αίσθημα στα παιδιά και αποτελεί πηγή ανησυχίας για τους γονείς, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, είναι ένας προστατευτικός μηχανισμός που εμφανίζεται πολύ συχνά ειδικά σε παιδιά προσχολικής ηλικίας στα πλαίσια ιώσεων.

Ως χρόνιος βήχας ορίζεται ο βήχας που έχει διάρκεια πάνω από 4 εβδομάδες και μπορεί να είναι ξηρός ή παραγωγικός (υγρός). Σημαντικό αίτιο χρόνιου ξηρού βήχα είναι το άσθμα ενώ στα αίτια χρόνιου παραγωγικού βήχα συμπεριλαμβάνονται το σύνδρομο οπισθορρινικής έκκρισης και η παρατεταμένη βακτηριακή βρογχίτιδα.  Πιο σπάνια, οι ανατομικές ανωμαλίες των αεραγωγών, η εισρόφηση ξένου σώματος, η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, οι ανεπάρκειες του ανοσοποιητικού συστήματος, η κυστική ίνωση και η νόσος δυσκινησίας των κροσσών μπορούν να ευθύνονται για την παρουσία χρόνιου βήχα, ωστόσο συνοδεύονται από ειδικά σημεία και συμπτώματα.

Ένα πλήρες ιατρικό ιστορικό και μια ακριβής κλινική εξέταση μπορούν να κατευθύνουν τον γιατρό ως προς την διάγνωση. Συμπληρωματικά στην διερεύνηση του χρόνιου βήχα μπορεί να συμβάλλει η σπιρομέτρηση αλλά και μια ακτινογραφία θώρακος.  Σε πιο επίμονες καταστάσεις, μπορεί να κριθεί απαραίτητη η βρογχοσκόπηση, η αξονική θώρακος αλλά και εξειδικευμένες αιματολογικές εξετάσεις.